همه برندگان جایزه موتور سال – آیا خودروی شما یکی از این موتورها را دارد؟

مقاله پیش رو مروری بر تاریخچه برندگان جایزه بین‌المللی موتور سال (International Engine of the Year) از زمان تأسیس آن در سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۹ است. این جوایز نشان‌دهنده نوآوری‌های مهم در صنعت خودروسازی بوده و نشان می‌دهد که کدام موتورها از نظر قدرت، کارایی، مصرف سوخت و مهندسی کلی، برتری داشته‌اند. این فهرست، سیر تحول قوای محرکه را از واحدهای اقتصادی و کوچک ژاپنی مانند تویوتا ۱.۰ لیتری و هوندا هیبریدی در سال‌های اولیه، تا سلطه چندساله موتورهای عملکردی و قدرتمند بی‌ام‌و (مانند V10 الهام گرفته از فرمول ۱) و نوآوری‌های توربوشارژ کارآمد مانند فولکس‌واگن TSI و فورد EcoBoost ۱.۰ لیتری را نشان می‌دهد. در نهایت، این دوران با چهار سال برتری بی‌نظیر موتور ۳.۹ لیتری V8 تویین توربوشارژ فراری در بخش موتورهای عملکردی به پایان می‌رسد. این مطلب به شما کمک می‌کند تا بدانید کدام موتورهای افسانه‌ای در طول دو دهه، تأثیرگذارترین و بهترین‌های جهان شناخته شده‌اند.

تویوتا ۱.۰ لیتری (۱۹۹۹)

موتور ۱.۰ لیتری تویوتا با لقب «اتم قدرتمند» در اولین دوره جوایز بین‌المللی موتور سال، جایزه اصلی و جایزه بهترین موتور زیر ۱.۰ لیتر را از آن خود کرد. موتور ۹۹۸ سی‌سی با توان ۶۷ اسب بخار که در یاریس استفاده می‌شد، به دلیل مصرف سوخت ۵۰ مایل بر گالن و عملکرد بالا مورد تحسین قرار گرفت. یکی از داوران گفت: «مثل موتوری بسیار بزرگ‌تر عمل می‌کند اما فوق‌العاده کارآمد است.» نسخه ۱.۳ لیتری این موتور در اکتبر ۱۹۹۹ عرضه شد.

هوندا ۱.۰ لیتری IMA (۲۰۰۰)

موتور هیبریدی ۱.۰ لیتری IMA (کمک موتور یکپارچه) در هوندا Insight توانست از موتورهای قدرتمند فراری V12، آلفا رومئو V6 و بی‌ام‌و دیزلی V8 و شش سیلندر پیشی بگیرد. یکی از داوران، استیو کراپلی، آن را «محصولی زیبا که مردم عادی هم توان خریدش را دارند» توصیف کرد. این موتور سه سیلندر ۹۹۵ سی‌سی با رانندگی آرام می‌توانست تا ۱۰۰ مایل به ازای هر گالن مصرف داشته باشد.

بی‌ام‌و ۳.۲ لیتری شش سیلندر خطی (۲۰۰۱)

سلطه ژاپن در جوایز موتور سال با پیروزی بی‌ام‌و آلمان شکسته شد. موتور ۳.۲ لیتری شش سیلندر مدل M3 E46 با توان ۳۴۳ اسب بخار در ۷۹۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۲۹۶ پوند فوت در ۴۹۰۰ دور در دقیقه، حداکثر سرعت ۱۵۵ مایل بر ساعت داشت. گفته شد: «غرش خشن از اگزوزهای چهارگانه در حالت ایستاده به ناله‌ای تیز در دورهای بالا تبدیل می‌شود.»

بی‌ام‌و V8 با حجم ۴.۴ لیتر (۲۰۰۲)

موتور N62 بی‌ام‌و با طراحی آلومینیومی و سیستم پیشرفته Valvetronic در مدل‌هایی مثل 745i، X5 4.4i اسپرت، 545i و 645Ci استفاده شد. اندرو فرانکل درباره عملکرد آن در X5 گفت: «عملکردی قانع‌کننده دارد.» این موتور بعدها به نسخه ۴.۸ لیتری ارتقا یافت و در خودروهایی مانند Wiesmann GT و Morgan Aero 8 به کار رفت.

مزدا ۱.۳ لیتری Renesis (۲۰۰۳)

در راهنمای خرید RX-8 مزدا گفته شد که موتور چرخشی آن «حتی اگر در وضعیت خوبی باشد، نگهداری‌اش گران است و مصرف سوخت بالایش تنها با عطش بی‌پایانش برای روغن رقابت می‌کند.» داوران بدون داشتن گوی بلورین، مزدا را به خاطر «شجاعت در ادامه دادن فرمت  و موفقیت در اجرای آن» تحسین کردند و آن را «روان، قوی، تمیز و جمع و جور» خواندند.

تویوتا ۱.۵ لیتری هیبریدی (۲۰۰۴)

جایزه موتور سال در ژاپن باقی ماند و سیستم هیبریدی پریوس جایزه اصلی و سه دسته دیگر را برد. در دسامبر ۲۰۰۴، پریوس به عنوان خودروی سال اروپا انتخاب شد و با اختلاف زیادی از رقبا پیشی گرفت. از میان ۵۸ داور، ۳۷ نفر پریوس را در جایگاه اول قرار دادند.

بی‌ام‌و V10 با حجم ۵.۰ لیتر (۲۰۰۵)

بی‌ام‌و از سال ۱۹۹۹ تاکنون ۶۲ جایزه کلی و مشترک برده است. پیروزی در سال ۲۰۰۵ آغازگر چهار سال سلطه بود. موتور V10 الهام‌گرفته از فرمول ۱ با توان ۳۹۴ اسب بخار در حالت عادی و ۵۰۰ اسب بخار با فشردن دکمه M، یکی از بهترین موتورهای تاریخ شناخته شد. این آخرین M5 با موتور تنفس طبیعی بود و با سبک پرشور و خاصی خداحافظی کرد.

بی‌ام‌و V10 با حجم ۵.۰ لیتر (۲۰۰۶)

این موتور در سال ۲۰۰۶ نیز جایزه را برد. گفته شد: «V10 دنده‌ها را می‌بلعد و محدودکننده ۸۲۰۰ دور در دقیقه بسیار محافظه‌کارانه به نظر می‌رسد. پالایش مکانیکی فوق‌العاده است و این کلید قابلیت استفاده روزمره خودروست. با وجود شتاب ۰ تا ۱۰۰ در ۴.۷ ثانیه و ۰ تا ۲۰۰ در ۱۵ ثانیه، و اینکه اگر محدود نمی‌شد تا ۲۰۵ مایل بر ساعت می‌رفت، این خودرو کاملاً رام است و شاسی آن بهتر از نسل قبل توانایی‌های موتور را به کار می‌گیرد.»

بی‌ام‌و ۳.۰ لیتری توربو دوقلو (۲۰۰۷)

سال خوبی برای بی‌ام‌و بود. موتور ۳.۰ لیتری توربو دوقلو جایزه اصلی را برد و موتور ۲.۵ لیتری شش سیلندر (بهترین موتور جدید) و V10 پنج لیتری (بهترین عملکرد) نیز جوایز مشترک گرفتند. در بررسی مدل 335i گفته شد: «در بیشتر مواقع واقعاً استثنایی است. اگر ندانید، تقریباً غیرممکن است تشخیص دهید که موتور توربوشارژ است.»

بی‌ام‌و ۳.۰ لیتری توربو دوقلو (۲۰۰۸)

این موتور برای دومین سال پیاپی جایزه اصلی را برد. همچنین موتورهای ۴.۰ لیتری V8، V10 پنج لیتری، دیزل توربو دوقلو ۲.۰ لیتری و موتور مشترک BMW-PSA با حجم ۱.۶ لیتر نیز جوایز مشترک گرفتند. موتور مشترک در Mini Cooper S، Clubman، پژو ۲۰۷ و ۳۰۸ استفاده می‌شد.

فولکس‌واگن ۱.۴ لیتری TSI (۲۰۰۹)

سلطه بی‌ام‌و با پیروزی موتور TSI فولکس‌واگن پایان یافت. این موتور توربو و سوپرشارژ علاوه بر جایزه اصلی، جایزه بهترین موتور سبز و بهترین موتور در دسته ۱.۰ تا ۱.۴ لیتر را برد.

فولکس‌واگن ۱.۴ لیتری TSI (۲۰۱۰)

موتور دو شارژر فولکس‌واگن دوباره برنده شد. استفاده همزمان از توربو و سوپرشارژ باعث تحویل قدرت یکنواخت و مشابه موتور تنفس طبیعی شد. این موتور در مدل‌هایی مانند Seat Ibiza FR، Cupra، VW Polo GTI و Skoda Fabia vRS استفاده شد. موتور MultiAir فیات نیز به عنوان بهترین موتور جدید انتخاب شد.

فیات TwinAir با حجم ۸۷۵ سی‌سی (۲۰۱۱)

موتور دو سیلندر توربو فیات با صدای خاص و عملکرد پرانرژی، جایزه را برد. با این حال، مصرف سوخت واقعی آن کمتر از مقدار اعلام‌شده توسط شرکت بود.

فورد ۱.۰ لیتری EcoBoost (۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴)

موتور سه سیلندر فورد با فناوری‌های نوین، سه سال پیاپی جایزه را برد. در سال ۲۰۱۲، جو باکاج گفت: «هیچ‌کس تا به حال چنین موتور سه سیلندری نساخته. این یکی از پیشرفته‌ترین و کارآمدترین موتورهایی است که طراحی کرده‌ایم.» با وجود موفقیت، بعدها مشکلاتی مانند داغ شدن بیش از حد باعث بازپرداخت کامل هزینه‌ها به برخی مشتریان شد.

بی‌ام‌و ۱.۵ لیتری سه سیلندر هیبریدی (۲۰۱۵)

موتور هیبریدی بی‌ام‌و با توربوشارژر در سال ۲۰۱۵ جایزه اصلی و بهترین موتور جدید را برد. برندهایی مانند مرسدس، تسلا، فراری و مک‌لارن نیز در دسته‌های دیگر موفق بودند.

فراری ۳.۹ لیتری V8 (۲۰۱۶)

آماده یک قفل‌شدگی توسط فراری باشید، زیرا سال ۲۰۱۶ اولین پیروزی از چهار پیروزی متوالی برای موتور ۳.۹ لیتری V8 تویین توربوشارژ آن بود. این موتور چهار جایزه از جمله جوایز بهترین موتور عملکردی، بهترین موتور جدید، بخش ۳.۰ تا ۴.۰ لیتری و جایزه کلی را کسب کرد. گراهام جانسون، رئیس مشترک جوایز، گفت: «این یک جهش بزرگ برای موتورهای توربوشارژ از نظر کارایی، عملکرد و انعطاف‌پذیری است.»

فراری ۳.۹ لیتری V8 (۲۰۱۷)

جانسون ادامه داد: «این واقعاً بهترین موتور در حال تولید امروز است و برای همیشه به عنوان یکی از بزرگان تمام دوران به یاد خواهد ماند.» ما این موتور را به دلیل نداشتن تأخیر قابل تشخیص و طبیعت مشتاق به دور گرفتن ستودیم - ویژگی‌ای که معمولاً مختص واحدهای تنفس طبیعی است. این موتور ۶۶۱ اسب بخار تولید می‌کند، با این حال می‌تواند به طور رسمی مصرف سوخت ترکیبی ۲۴.۸ مایل به ازای هر گالن را مدیریت کند.

فراری ۳.۹ لیتری V8 (۲۰۱۸)

موتوری مانند این شایسته جزئیات بیشتری است. F154 CB در 488 GTB یک V8 ۳.۹ لیتری با زاویه بانک ۹۰ درجه، میل لنگ تخت، طراحی سیلندر اور-اسکوئر و دو توربوشارژر IHI تویین-اسکرول، یکی برای هر بانک سیلندر است. این موتور ۶۶۱ اسب بخار را از ۶۲۰۰ تا ۸۰۰۰ دور در دقیقه، با حداکثر ۵۶۱ پوند فوت گشتاور از دورهای پایین ۳۰۰۰ دور در دقیقه تولید می‌کند. شتاب ۰ تا ۶۰ مایل در ساعت دقیقاً در ۳.۰ ثانیه طی می‌شود، و ۱۵۰ مایل در ساعت فقط در ۱۳.۳ ثانیه حاصل می‌شود.

فراری ۳.۹ لیتری V8 (۲۰۱۹)

«دستاوردی بزرگتر فراری این است که موتور 488 GTB را به بهترین موتور توربوشارژ در حال تولید تبدیل کرده است. چندین تولیدکننده اخیراً از تنفس طبیعی به توربوشارژ روی آورده‌اند، اما در میان آن‌ها، موتور ۴۸۸ به دلیل کمبود تأخیر و چگونگی قانع‌کننده افزایش سرعت به سمت دورهای بالا در حالی که به محدودکننده ۸۰۰۰ دور در دقیقه می‌رسد، قابل توجه است، در حالی که احساس می‌شود به سختی از محدوده میانی دور خارج شده است.»